Pizza - cały świat w okrągłym placku

Pizzę pokochał bez wątpienia cały świat. Sukces tego prostego dania jest oszałamiający. Badania historyków dowodzą, że pierwsze placki podobne do dzisiejszej pizzy, znane były już w X wieku na terenie Italii, Grecji czy nawet Egiptu. Można powiedzieć, że były znane w basenie Morza Śródziemnego. Wraz z rzymskimi legionami, placki drożdżowe z mąki i wody, obsypane ziołami i warzywami wędrowały po ówczesnym świecie. Tak proste placki przetrwały do XVI wieku, kiedy w Europie pojawiły się pomidory.

Pomidory uczyniły pizzę sławną

Około 1550 roku, pierwsze pomidory zawitały do Europy, a konkretnie do Hiszpanii. To efekt odkryć geograficznych Krzysztofa Kolumba (przywiózł także ziemniaki i awokado). Z Hiszpanii pomidory zawędrowały do Francji, Brytanii i na półwysep apeniński. W Italii pomidory stały się tak popularne, że absolutnie zdominowały kuchnię włoską. Nawet nazwa pomidor, wywodząca się z włoskiego pomo d’oro, czyli złote jabłko, oddaje stosunek Włochów do tego warzywa. Skoro drożdżowe placki i pomidory spotkały się w Italii, to już mamy pizzę. Dodatek ziół i sera (najczęściej mozzarelli) tworzy znaną wszystkim margheritę. Podobno pizza o tej nazwie, wymyślona została na cześć królowej Małgorzaty Sabaudzkiej, pierwszej królowej zjednoczonych Włoch. Niektóre źródła twierdzą, że może do końca tak nie było. Pizza o takim składzie była znana już wcześniej, niemniej jednak królowa Włoch, przyczyniła się do wielkiej popularności tego dania.

Jak się robi pizzę?

Jak już wspomniano pizza to placek drożdżowy, posmarowany pastą pomidorową, obłożony serem i innymi dodatkami. W opinii wielu smakoszy pizza to przede wszystkim placek, jego smak, pulchność, chrupkość, zapach. Dodatki są na drugim miejscu. To prawda, bez dobrego placka, pizza nigdy nie będzie zadowalająca.

Ciasto drożdżowe na pizzę przygotowujemy w następujący sposób:

• Każde ciasto drożdżowe oparte jest o rozczyn, czyli wymieszanych drożdży piekarniczych z letnim mlekiem, cukrem i mąką. Pamiętajmy, że mleko nie może być za gorące, ponieważ wysoka temperatura zniszczy drożdże. Po 30 minutach, rozczyn powinien potroić swoją objętość. Wtedy dodajemy go do mąki, dodajemy oliwę i sól. Wyrabiamy ciasto na stolnicy lub mikserze planetarnym przez 15 minut. Przekładamy do miski, przykrywamy ściereczką i odstawiamy do ponownego wyrośnięcia na 1 godzinę.
• Po wyrośnięciu, dzielimy ciasto na równe porcje, formujemy kulki i odstawiamy jeszcze do krótkiego wyrośnięcia na 7-10 minut.
• Porcje układamy na blachy do pizzy. Bardzo dobrze sprawdzają się te wykonane z tzw. stali niebieskiej. Rozciągamy ciasto na całej powierzchni blachy palcami.
• Dodajemy na wierzch sos pomidorowy, ser i ulubione dodatki. Czekamy jeszcze około 15 minut, by ciasto "dojrzało".
• Pieczemy w temperaturze 250 ºC przez około 15 minut.
• Smacznego!

Tak to wygląda w warunkach domowych. Oczywiście w lokalach gastronomicznych, oferujących pizzę robioną na miejscu jest trochę inaczej. Ciasto najczęściej przygotowuje się z jednodniowym wyprzedzeniem. Do dyspozycji restauratorów są różne piece do pizzy. Gazowe, opalane drewnem, elektryczne. Ich podstawowa zaleta to możliwość osiągnięcia temperatury 400-500 ºC. Domowe piekarniki nie zapewniają takiej temperatury, a najlepsza pizza powstaje wtedy, gdy przez 1,5 lub 2 minuty pobędzie w temperaturze nie niższej niż 400 ºC. Co więcej, przy obsłudze pieców do pizzy w restauracji, potrzebne są akcesoria, które ułatwiają sprawną, wygodną i bezpieczną pracę. Łopaty do wyciągania placków z rozgrzanego wnętrza, szczotki do utrzymania czystości paleniska, radełka czy szpachelki do krojenia i porcjowania pizzy. 

Dodatki do pizzy

Co dodawać do pizzy? Temat rzeka, pełen konfliktów i sprzeczności. Pizzowi konserwatyści uważają, że dodatki powinny być tylko i wyłącznie związane z półwyspem Apenińskim. Tam narodziła się pizza i takie dodatki jak we Włoszech, są jedynymi dopuszczalnymi. Inni, chcący eksperymentować ze smakami, nie mają żadnych wytycznych i zasad. Dodają wszystko to na co jest ochota. I tak od lat. Najpowszechniejszymi dodatkami są sery, wędliny (szynka, kiełbasa, salami), grzyby, zioła (rukola, bazylia, rozmaryn, tymianek). W niektórych regionach spotkać można jajka, wędzone i solone ryby. Najbardziej temperaturę sporu podnosi obecność ananasa. Można, czy nie można? Ananasy nie są uprawiane we Włoszech! Dlatego nie może ich być! wołają jedni. Inni: Jedzmy co chcemy! Nowe połączenia smaków górą! 

Jest dużo ciekawostek i anegdot na temat pizzy. Opowieści dotyczące zwykłych ludzi, jak i tych z pierwszych stron gazet. Zapraszamy na ciąg dalszy opowieści o drożdżowym placku z przyprawami.